W dniu 22.08.2020 r. w Gospodarstwie Agroturystycznym w Kaczynie przeprowadzone zostały warsztaty pszczelarskie, podczas których zapoznano uczestników
z najważniejszymi informacjami o miodzie i pszczołach.
Początki bartnictwa na terenie Puszczy Świętokrzyskiej…..
W okresie wczesnego średniowiecza na terenie Puszczy Świętokrzyskiej w pobliżu pogańskich ośrodków kultowych, do których bez wątpienia należy zaliczyć Łysą Górę czy znajdujące się nieco bliżej Daleszyc pogańskie sanktuarium w Widełkach, zajmowano się bartnictwem, czyli pszczelarstwem leśnym. Pierwotnie barcie znajdowały się w dużej odległości od ludzkich siedzib. Wówczas bartnictwem zajmowały się osoby prowadzące łowiecki tryb życia. Z czasem zaczęli się nim trudnić także chłopi. Swoją nazwę bartnictwo wzięło od „barci”, czyli otworu wydrążonego w żywym drzewie w lesie dla umieszczenia w nim roju pszczół. W średniowiecznej Polsce bartnictwo stanowiło bardzo ważną część gospodarki. Największy jego rozkwit datuje się właśnie na wieki średnie, w wieku XIX zaś fach ten zanika, m.in. za sprawą intensywnego rozwoju rolnictwa, karczowania lasów oraz działań zaborców związanych z zakazem wstępu do lasów dla bartników. Bartnictwo uprawiano w celu pozyskania miodu, którego używano między innymi w celach obrzędowych. Po przejęciu przez Kościół terenów tzw. klucza kieleckiego miód i wosk stały się niezbędne do posługi duszpasterskiej Kościoła. Biskupi zezwalali na zakładanie barci pod warunkiem dostarczania daniny miodowej. Barcie zakładane były m.in. w takich wsiach, jak Suków, Zagórze, Krajno czy Mójcza.
Uczestnicy zwiedzili pasiekę i zapoznali się z praktycznymi aspektami dokarmiania pszczół. Zajęcia poprowadził Adam Wysocki wieloletni i doświadczony pszczelarz i właściciel gospodarstwa agroturystycznego.
Uwagami z doświadczeń przy zakładaniu pasieki podzielili się: Machocki Jan i Jerzy Kapela. uczestników jest zainteresowanych założeniem pasieki od podstaw.
Zawód bartnika (zwanego także bartodziejem) był dziedziczny. Bartnicy organizowali się w cechy, spisanych zostało także wiele praw regulujących ich pracę. Istniały tzw. „sądy bartne”, które rozstrzygały rozmaite spory pomiędzy bartodziejami. Przykładowo, za kradzież pszczół z cudzych barci groziło wygnanie z puszczy, a często nawet kara śmierci. Zawód bartnika wymagał dużej sprawności fizycznej, wytrwałości oraz dobrej znajomości zwyczajów pszczół. W średniowieczu dla ludności zamieszkującej tereny dzisiejszej Gminy Daleszyce bartnictwo stanowiło – obok rolnictwa – podstawowe źródło utrzymania. Sytuacja zmieniła się dopiero na przełomie XVI i XVII w., kiedy mieszkańcy tych ziem zaczęli poszukiwać dochodów z działalności pozarolniczej, przede wszystkim z górnictwa i hutnictwa.
Warsztaty zostały przeprowadzone w ramach projektu Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Daleszyckie, dofinansowanego przez Lokalną Grupę Działania „Białe Ługi” ze środków Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich 2014 – 2020 w ramach Strategii Rozwoju Lokalnego kierowanego przez społeczność „Na działania promujące pasje mieszkańców”, nawiązującego do życia Daleszan po uzyskaniu praw miejskich w 1569 roku.
Koordynator projektu : St. Golmento